زمانی که به تامل در تحقیقات و نتایج آزمایشگاهی می پردازیم متوجه می شویم که در تفسیر نتایج بدست آمده از مدل های جانوری و بویژه موش و بسط دادن آن به انسان راه درازی در پیش است و به همین دلیل باید به دنبال راه حلی بود. برای مثال برای مطالعه پاسخ سیستم ایمنی به بیماری هایی مانند سرطان، ایدز و پسوریازیس و ...، نحوه پاسخ دهی سیستم ایمنی موش قطعا با پاسخ دهی بدن انسان به این بیماری ها متفاوت خواهد بود.

حال محققین توانسته اند سلول های بنیادی انسانی را به موشی که سیستم ایمنی خود آن سرکوب شده بود پیوند کنند و با تولید یک موش انسانی شده از نظر سیستم ایمنی به مطالعه واکنش سیستم ایمنی با طیف وسیعی از ویروس ها و باکتری ها بپردازند. این واکنش ها تا حد زیادی بوسیله پروتئینی موسوم به STING (محرک ژن های اینترفرونی) کنترل می شود که قادر به شناسایی DNA‌میکروارگانیسم های خارجی در سلول های آلوده شده و پیام دادن به سیستم ایمنی برای واکنش نسبت به آن و دفاع از بدن است. این پروتئین نقش مهمی را در ارتباط با سرطان، بیماری های اتوایمنی مانند لوپوس و پسوریازیس و عفونت های باکتریایی و ویروسی بازی می کند.

 

Reference:https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/imm.13061