محققان مفهوم جدیدی از زیست پرینت سه بعدی را معرفی کرده اند که از سلول های بنیادی شکل دهنده ارگانوئید به عنوان بلوک های ساختاری که می توانند به طور مستقیم درون ماتریکس های خارج سلولی قرار گیرنده و به صورت بافتی خودسازمان یابنده درآیند، استفاده کرده است.

 آن ها با کنترل ژئومتری و تراکم سلولی، بافت های در مقیاس سانتی متری را تولید کرده اند که دارای ویژگی هایی مانند لومن، سیستم عروقی منشعب و اپی تلیال لوله ای روده با غارها یا کریپت های شبه روده طبیعی و هم چنین ویلی ها یا پرزهای روده ای بودند. این بافت پرینت شده بسیار شبیه مجرای معدی روده ای طبیعی بود. به عقیده آنها، فناوری ارگانوئید و تکنولوژی های مهندسی بافت می توانند با یکدیگر تلفیق شوند و خودسازماندهی بافتی را در مقیاس های میلی متری تا سانتی متری کنترل کنند و راه های جدیدی را در راستای کشف داروها، تشخیص و پزشکی بازساختی باز کنند.

Reference:https://www.nature.com/articles/s41563-020-00803-5